Durante o Antigo Réxime Culleredo comeza a señorializarse, aínda que o proceso comezara no Medievo: Vilaboa (primeiro, no século XV, de Gómez Pérez das Mariñas, e no XVI, Andrade, Marqueses de Sarria e Condes de Lemos); Sésamo (tres cuartas parte do couto eran, na Idade Media, do mosteiro de Belvís), que pasa por diversas mans; Vinseira Grande (no século XVIII era de María Benita Maldonado, dona da torre de Celas); parte de Sueiro, Celas e Veiga era do Conde de Altamira. etc.

As institucións eclesiásticas que posúen bens en Culleredo son os mosteiros de Sobrado e Cambre, os Xesuítas, o convento das Bárbaras coruñesa, os Dominicos, o Hospital Real de Santiago, a Colexiata de Santa María do Campo da Coruña. Tamén os monarcas posuín diversos bens, especialmente devesas.

A poboación, escasa en xeral, e maioritaria nas zonas rurais, dedícabase fundamentalmente ao agro, aínda que tamén aparece na documentación algún mercador, tecedores, xastres, ferreiros, carpinteiros, canteiros, taberneiros, etc. En 1752 existía xa a feira de Peiro, e contabilízanse, a mediados do XVIII, 61 muíños no concello.

Nacen tamén, nos séculos XVII e XVIII, as confrarías relixiosas: as do Santísimo, Rosario e San Antonio de Padua eran as máis numerosas.

Este pequeno florecemento económico levaría a que se arranxaran, especialmente os frontis e as espadanas, de moitas igrexas, e mércanse moitas imaxes e pezas de ourivería.

Tamén, na segunda metade do século XVIII, constrúese o camiño de acceso a Galicia, que pasaba polo Burgo, Acea de Ama, Fonteculler e Portádego.

Algúns acontecementos militares influíron na vida dos nosos antepasados, como a invasión inglesa de 1589, na cal se destruíu a ponte do Burgo e saqueáronse moitas parroquias e igrexas: O Burgo, Vilaboa, Culleredo, etc.