A torre de Celas ou Vinseira se empraza aos pés do Monte Xalo, fronteira natural da comarca mariñá, lugar de tránsito entre A Coruña e as terras interiores coruñesas, antiga vía cara a Santiago e camiño de arrieros ata non fai moitos anos.

O que hoxe podemos contemplar é só unha parte da fortificación erixida en época baixomedieval. A diferenza das fortalezas castelás, grandes bastións militares e puntos estratéxicos de avance na Reconquista, en Galicia as fortalezas eran reductos defensivos cuxa finalidade era a de controlar os seus vasalos e defender o seu patrimonio fronte a señoríos veciños: a súa presenza era o símbolo do dominio do señor sobre os seus vasalos.

Descoñecemos con exactitude a data da súa construción, posibelmente a principios do século XIV, pois en 1395 as súas edificacións alcanzaran o desenvolvemento suficiente para motivar a inquietude do concello coruñés. Esta torre e casa-forte achábase dentro dos límites territoriais do alfoz da reguenga vila coruñesa e situada no camiño de tránsito entre A Coruña e Santiago. O concello coruñés entra en preitos co seu propietario, Martín Becerra, por desenvolver un verdadeiro señorío xurisdicional dentro do couto coruñés, chegando ata a cobrar peaxes polo paso de mercadorías e transeúntes. O preito sáldase en favor da Coruña, obrigando a M. Becerra a destruír todas aquelas edificacións de carácter defensivo como ameado, alturas, murallas, porta de acceso elevada, alxibe e a achanzar o terreo onde se achaban as edificacións.

A torre medieval de Vinseira posuía un pazo encostado que foi destruído fai poucos anos, os brasóns que adornaban os seus muros foron salvados da destrución trasladándoos ao pazo de Anceis (Carral). O pazo de Celas pertenceu a grandes familias nobres galegas como os Andrade, orixe da casa Freixomil, Maldonado, Becerra, Priegue... Este pazo correspondía a aqueles que, conservando a torre da homenaxe medieval, encostaron á fortaleza unha residencia máis acorde coas comodidades da época, mantendo como legado do seu pasado a denominación de Torre.

Actualmente é un edificio exento, un cubo de 8 x 8 m., realizado con sillares de granito ben escuadrados. Presenta varias seteiras de estreita boca e amplo derrame interno, que denota a súa función militar. No piso superior ábrense dúas fiestras cuadrangulares, con bancadas de pedra no interior. No lintel dunha destas fiestras consérvanse tres brasóns dos Andrade, Freixomil e outro de dificil interpretación. A vivenda encostada durante séculos deixou as súas pegadas nos muros da torre, á altura do segundo nivel podemos apreciar a silueta do tellado nas anclaxes do muro piñón, e no primeiro piso consérvase unha gran fiestra que parece foi porta de acceso á torre desde a vivenda. No remate da torre observamos as troneiras que nos recordan o carácter bélico do edificio.

A torre atopábase en total ruína, só permanecían en pé os muros perimetrais. En 1992 foi restaurada polos alumnos da Escola-Taller "Ponte do Burgo", acondicionándoa como Museo; axardiñouse tamén a finca como parque público. En 1994 foi inaugurado o Museo Etnográfico "Torre de Celas" que acolle unha mostra do traxe tradicional galego, así como obxectos tradicionais recompilados no concello.